เซียมซี 137 คือ อะไร ? ซีเซียม 137 อันตราย เซียมซี 137 เป็นไอโซโทปรังสีของธาตุซีเซียมที่มีอายุครึ่งชีวิตยาวถึง 30.17 ปีและมีความเสี่ยงต่อความเป็นอันตรายสูง เนื่องจากมีความสามารถในการปนเปื้อนกับอาหารและสิ่งแวดล้อมได้ การสัมผัสซีเซียม 137 อาจทำให้เกิดอันตรายต่อสุขภาพมนุษย์ เช่น การเกิดมะเร็ง และอาการผิดปกติของระบบศีรษะสมอง ซึ่งเป็นเหตุผลที่เว็บไซต์ WeEscape.vn กำลังสนใจในการตรวจสอบและติดตามสถานการณ์ซีเซียม 137 ในพื้นที่ปราจีนบุรีและพื้นที่ใกล้เคียง อีกทั้งยังมีการเฝ้าระวังอาการสัมผัสและการผิดปกติของสุขภาพของผู้อยู่ในพื้นที่นั้นๆเพื่อให้ผู้เข้าชมเว็บไซต์ได้รับข้อมูลที่ถูกต้องและปลอดภัยในการเดินทางของตนเอง
เซียมซี 137 ในภาษาไทยเรียกว่า “ซีเซียม 137” เป็นสารกัมมันตรังสีที่มีคุณสมบัติเป็นโลหะอ่อนและมีสีทองเงิน เมื่ออยู่ในอุณหภูมิห้องจะเป็นเหลว แต่มักจะจับตัวกับคลอไรด์กลายเป็นผงผลึก ซีเซียม 137 มีความสามารถในการปล่อยรังสีเบต้าและแกมม่า ทำให้เป็นสารกัมมันตรังสีที่อันตราย และมีผลกระทบต่อสุขภาพได้หากได้รับปริมาณมากเกินไป
ซีเซียม 137 ใช้ในการผลิตไอโอไดน์และการอัดอากาศในโรงงาน นอกจากนี้ยังใช้เป็นเครื่องมือทางการแพทย์ในการรักษาโรคมะเร็งด้วยการกำจัดเซลล์มะเร็งโดยใช้รังสีเบต้า อย่างไรก็ตามการใช้งานซีเซียม 137 ต้องมีการควบคุมและการจัดการอย่างเหมาะสมเนื่องจากเป็นสารกัมมันตรังสีที่มีผลกระทบต่อสุขภาพได้ และมีผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมและสังคมด้วย
ซีเซียม 137 เป็นสารกัมมันตรังสีที่มีความอันตรายสูง เนื่องจากมีคุณสมบัติในการปล่อยรังสีเบต้าและแกมม่า ซึ่งเป็นรังสีที่มีพลังจูงใจสูงสามารถทำลายเนื้อเยื่อและเปลี่ยนแปลงโครงสร้างของ DNA ซึ่งอาจเป็นสาเหตุของการเกิดโรคมะเร็งและอื่นๆ อีกทั้งยังมีผลกระทบต่อระบบภูมิคุ้มกันของร่างกายและสามารถเข้าสู่ร่างกายผ่านทางการหายใจ การสัมผัส การกินอาหาร และการดื่มน้ำที่มีซีเซียม 137 เข้ามา
อันตรายจากการสัมผัสซีเซียม 137 ขึ้นอยู่กับปริมาณและชนิดของรังสีที่ได้รับ หากได้รับปริมาณมากเกินไปอาจส่งผลให้เกิดอันตรายต่อสุขภาพได้ เช่น การเป็นโรคมะเร็ง การทำลายเนื้อเยื่อ การเกิดพิษในร่างกาย และอาจทำให้เสียชีวิตได้ ดังนั้นการควบคุมการใช้งานและการจัดการสารกัมมันตรังสี เช่น ซีเซียม 137 นั้นเป็นสิ่งสำคัญในการรักษาสุขภาพและความปลอดภัยของมนุษย์และสิ่งแวดล้อมในที่สูงขึ้น
ซีเซียม 137 มีอาการผิดปกติที่เกี่ยวข้องกับการสัมผัสสารกัมมันตรังสี ซึ่งสามารถเกิดขึ้นได้เมื่อมีการสัมผัสกับสารกัมมันตรังสีซีเซียม 137 โดยอาการที่เกิดขึ้นได้แก่
- ไข้
- คลื่นไส้
- อาเจียน
- เบื่ออาหาร
- ถ่ายเหลว
- ผิวหนังบริเวณที่โดนรังสีจะเกิดแผลไหม้พุพอง
- ในกรณีที่มีการสัมผัสสารกัมมันตรังสีซีเซียม 137 ปริมาณมาก อาจทำให้เกิดผลกระทบต่อระบบเลือด การกดกระดูก ระบบประสาท ชักเกร็ง และอาจเสียชีวิตได้
ดังนั้นการป้องกันการสัมผัสสารกัมมันตรังสีซีเซียม 137 เป็นสิ่งสำคัญในการรักษาสุขภาพและความปลอดภัยของมนุษย์ และในกรณีที่มีอาการผิดปกติที่เกี่ยวข้องกับการสัมผัสสารกัมมันตรังสีซีเซียม 137 ควรรีบพบแพทย์เพื่อรับการรักษาอย่างเร่งด่วนและเหมาะสม
หลังจากการสัมผัสสารกัมมันตรังสีซีเซียม 137 จำเป็นต้องปฏิบัติตนอย่างรวดเร็วเพื่อลดความเสี่ยงในการเกิดผลกระทบต่อสุขภาพและความปลอดภัย โดยข้อควรปฏิบัติหลังการสัมผัสซีเซียม 137 มีดังนี้
- หลีกเลี่ยงการสัมผัสสารกัมมันตรังสีหรือกล่องเหล็กที่สงสัยว่ามีสารกัมมันตรังสีซีเซียม 137 ปนเปื้อน
- ในกรณีที่มีการสัมผัสสารกัมมันตรังสีซีเซียม 137 ต้องรีบลงทะเบียนผู้สัมผัสสารกัมมันตรังสีกับหน่วยงานที่กำหนด
- รวบรวมเสื้อผ้าและอุปกรณ์อื่นๆ ที่อาจมีสารกัมมันตรังสีซีเซียม 137 ปนเปื้อน และนำไปให้หน่วยงานที่มีหน้าที่ตรวจสอบ
- ควรล้างมืออย่างสม่ำเสมอ โดยเฉพาะก่อนรับประทานอาหารและเครื่องดื่ม
- ติดตามข้อมูลสถานการณ์และปฏิบัติตามประกาศจากหน่วยงานที่เกี่ยวข้องอย่างเคร่งครัด
การปฏิบัติตนดังกล่าวจะช่วยลดความเสี่ยงในการเกิดผลกระทบต่อสุขภาพและความปลอดภัย อย่างไรก็ตาม หากมีอาการผิดปกติเกี่ยวกับการสัมผัสสารกัมมันตรังสีซีเซียม 137 ควรรีบพบแพทย์เพื่อรับการรักษาอย
ซีเซียม-137 (Cs-137) มีการใช้ประโยชน์ในหลายด้านของวิชาการและอุตสาหกรรม โดยสามารถนำมาใช้ได้ดังนี้
- การฉายรังสีอาหาร (food irradiation) เพื่อกำจัดเชื้อโรคและยับยั้งการเจริญเติบโตของเชื้อแบคทีเรีย
- การรักษามะเร็งด้วยการใช้ซีเซียม-137 เป็นตัวกำเนิดรังสีเบต้าในการฉายรังสีกับเซลล์มะเร็ง เพื่อทำลายเซลล์มะเร็ง
- การใช้เป็นวัสดุในเครื่องมือต่างๆ ในอุตสาหกรรม เช่น การวัดความชื้น การวัดอัตราการไหล และการตรวจวัดชนิดอื่นๆ
- การใช้ในการศึกษาด้านฟิสิกส์และเคมี เพื่อวิจัยและพัฒนาในหลายด้านของวิทยาศาสตร์
- การใช้ในงานด้านรังสีรักษา (radiotherapy) สำหรับผู้ป่วยมะเร็ง โดยใช้เซลล์มะเร็งดูดซับสารกัมมันตรังสีซีเซียม-137 เพื่อทำลายเซลล์มะเร็ง
ซีเซียม-137 เป็นวัสดุที่มีความเสี่ยงในการเกิดอันตรายต่อสุขภาพและความปลอดภัย ดังนั้นจึงต้องมีการควบคุมการใช้งานและจัดการสารกัมมันตรังสีอย่างรอบคอบเพื่อลดความเสี่ยงของผู้ใช้งานและสังคมในทุกๆ ด้าน.
ซีเซียม-137 (Caesium-137) เป็นสารกัมมันตรังสีซึ่งสามารถเจอได้ในหลายสถานที่และอุปกรณ์ เช่น ในอุตสาหกรรมโรงงานหลอมโลหะ เครื่องวัดความชื้น และอุปกรณ์ตรวจวัดชนิดอื่นๆ อีกทั้งยังใช้ในการถ่ายภาพด้วยรังสีทางอุตสาหกรรม และใช้ในการรังสีรักษาสำหรับผู้ป่วยมะเร็ง โดยอุตสาหกรรมโรงหลอมโลหะถือเป็นสถานที่ที่เจอซีเซียม-137 ได้บ่อยๆ ในปี ค.ศ. 1986 ที่มีเหตุการณ์ระเบิดโรงไฟฟ้านิวเคลียร์เชอร์โนบิล (Chernobyl nuclear power plant) ก็ทำให้มีการรั่วไหลของสารซีเซียม-137 ตกค้างอยู่ในระบบนิเวศเป็นระยะเวลานาน อีกทั้งยังสามารถเจอได้ในอาหารที่ถูกฉายรังสีด้วยซีเซียม-137 (food irradiation) และอาจเจอในภูมิภาคที่มีการทดสอบอาวุธนิวเคลียร์ด้วยซีเซียม-137
ข่าวล่าสุดเกี่ยวกับซีเซียม-137 กล่าวถึงการเฝ้าระวังอาการสัมผัสและอาการผิดปกติที่เกิดขึ้นจากสารกัมมันตรังสีซีเซียม-137 โดยมีกลุ่มเป้าหมายที่สูงสุดคือผู้ที่อาศัยในพื้นที่โรงงานหลอมโลหะที่พบการปนเปื้อนของสารกัมมันตรังสีนี้ การเฝ้าระวังจะเป็นเชิงรุกและแบ่งเป็น 3 กลุ่ม คือกลุ่มมีอาการทางผิวหนังและเนื้อเยื่อ กลุ่มที่สองคือกลุ่มอาการทั่วไป และกลุ่มที่สามคือกลุ่มอาการผิดปกติผิดสังเกต เช่น มีเม็ดเลือดขาวต่ำกว่าปกติจำนวนมาก อีกทั้งยังต้องเฝ้าระวังทุกคนที่มีโอกาสสัมผัสหรืออยู่ในพื้นที่เกี่ยวข้อง โดยเฝ้าระวังนี้ต้องอาศัยความเข้มข้นในการจัดการเพื่อเฝ้าระวังไม่ให้การปนเปื้อนซีเซียม-137 ไปสู่ภายนอก และจะต้องดูแลคนกลุ่มเสี่ยงเปราะบางเป็นพิเศษ โดยไม่ได้แปลว่าคนที่แข็งแรงจะไม่ติดเชื้อ การเฝ้าระวังนี้จะต้องเน้นไปที่กลุ่มที่อาจมีโอกาสติดเชื้อมากขึ้น อย่างเดียว
